Dichterbij mezelf
Met het geluid van de regen die zachtjes tegen de ruiten tikt ontwaak ik uit een onrustige droom. Er gebeurt veel in mijn hoofd. Of ik nu wel of niet lig te slapen. Ik loop over, en dat merk ik aan alles. De spanning zit in mijn lijf, mijn handen trillen, concentreren is moeilijk en mijn enige wens is dat er weer een dag voorbij is.
Zo'n dag als ik hierboven beschrijf is er eentje die het afgelopen jaar maar al te vaak is teruggekomen. Je zou wel kunnen zeggen dat mijn veerkracht dit jaar echt zwaar op de proef is gesteld. Na meerdere grote verliezen in onze directe kring kwam ik begin dit jaar ook nog ongepland op de bank te zitten. Een blessure van een motorongeluk van jaren geleden kwam opspelen tijdens
een val in het bos, en ik heb bijna 2,5 maand niet kunnen lopen omdat ik aan mijn meniscus geopereerd moest worden.
Als dit jaar mij één ding geleerd heeft is het wel hoe belangrijk het is om om hulp te vragen. En geloof me, dat is nu niet per se mijn beste kwaliteit. Je zou denken als je volledig door je partner ontzorgd moet worden dat hulp vragen gemakkelijker wordt, alleen niets was minder waar. Juist toen ik weer begon met opbouwen begon het zware werk.
Het mentaal herstellen.
Het opnieuw durven vertrouwen op mijn lichaam.
Het écht om hulp te leren vragen.
Want iedereen kan bedenken dat wanneer je niet kunt lopen dat je dan geholpen moet worden. Alleen toen ik inmiddels wel weer dingen zelf kon, had ik voor mijn gevoel alweer zo vaak om hulp gevraagd dat ik het nu toch wel weer echt zelf moest doen…
Wanneer ik me slecht voel, is zelfzorg een van de eerste dingen die er doorheen schiet. Ik stort me dan in mijn werk en spendeer het liefste 24/7 achter mijn laptop. Alles om maar even te ontsnappen aan de chaos in mijn hoofd en de onrust in mijn lijf. Echter weet ik dat wanneer ik een momentje neem om die rust in mezelf op te zoeken en de onrust in mijn lijf er te laten zijn, dat ik dan me vanzelf
rustiger voel.
Het zetten van een cacao'tje en het opzetten van een playlist speciaal voor deze momenten helpt me daarbij. Tijdens het bereiden van de cacao zet ik altijd een specifiek nummer op die me opnieuw in verbinding brengt met mijn lichaam. Het drinken van de cacao verwarmt mijn lichaam en ik ben me bewust van alles wat ik in dat moment ervaar. De geur, de warmte, de spice van de cayenne op mijn
tong, de sweetness van de honing. Een connectie met mijn zintuigen en vooral mijn reuk en smaak is een fijne opening voor dit moment.
Inmiddels heb ik - mede door de periode dat ik op de bank zat - mijn vriend precies geleerd hoe ik mijn cacao'tjes graag drink. Dus wanneer hij merkt dat ik het even nodig heb staat er binnen no-time eentje voor mijn neus. Bij voorkeur wanneer ik onder een stomende douche zit. Ik heb ooit van een therapeut geleerd dat je zelf mag bepalen hoe en waar je een momentje voor jezelf neemt. Daar
horen geen restricties op, je mag er juist eentje creëren die helemaal past bij jou.
Het liever zijn voor mezelf heeft me het afgelopen jaar steeds dichter bij een nieuwe versie van mezelf gebracht. Ik ben er nog lang niet, maar de verandering, die is in volle gang.
0 reacties