In 2020 veranderde mijn leven onverwacht en drastisch. Wat begon als een normaal jaar, vol verwachtingen en routine, werd plotseling een diep dal van verdriet, verwarring en vooral verlies. Twee gebeurtenissen schudden mijn wereld door elkaar: het plotselinge verlies van mijn stiefmoeder en een abortus die me emotioneel meer raakte dan ik ooit had kunnen voorspellen. Het was het begin van een periode waarin ik mezelf totaal verloor, maar uiteindelijk ook weer terugvond, sterker en liefdevoller dan ooit tevoren.
Verloren in Verdriet
Ik verloor volledig de grip op mezelf. Ik voelde me leeg, verloren, alsof ik de weg naar mezelf niet meer kon vinden. De innerlijke stormen van verdriet en zelfverwijt dreven me steeds verder weg van wie ik ooit was. Ik wist niet meer hoe ik lief kon zijn voor mezelf, en in plaats daarvan keerde ik me af van mijn eigen kwetsbaarheid.
Het duurde lang voordat ik besefte dat het loslaten van deze pijn geen teken van zwakte was, maar van kracht. Het was alsof ik opnieuw moest leren ademhalen, stap voor stap. Er was een moment dat ik besloot: dit is niet hoe mijn verhaal eindigt. Ik wist dat ik mezelf weer moest vinden, al wist ik op dat moment nog niet hoe.
Cacao als bron van zelfliefde en heling
Tijdens mijn zoektocht naar heling kwam ik in aanraking met cacao, een ceremonieel ritueel dat diep verbonden is met het openen van het hart. Ik had er wel eens van gehoord, maar ik kon me niet voorstellen hoe krachtig en helend deze plant zou zijn voor mijn reis. Wat begon als een experiment werd een belangrijk dagelijks ritueel. Elke keer als ik cacao dronk, voelde ik een diepe verbinding met mezelf, een zachtheid die ik lang niet meer had gevoeld.
Cacao werkte als een zachte maar krachtige gids. Het hielp me om mijn hart opnieuw te openen, niet alleen voor anderen, maar ook voor mezelf. Voor het eerst in lange tijd voelde ik compassie voor mijn eigen pijn. Cacao liet me inzien dat zelfliefde geen einddoel is, maar een proces van constant zachter worden voor jezelf, ook op de dagen dat het moeilijk is. Het leerde me dat mijn kwetsbaarheid een kracht is, en dat ik niet perfect hoef te zijn om liefde waardig te zijn.
De reis naar zelfliefde is er een van vallen en opstaan. Ik begon te begrijpen dat de pijn die ik had ervaren deel uitmaakte van mijn helingsproces. Door mijn verlies en verdriet onder ogen te zien, kon ik ruimte maken voor iets nieuws: liefde, ook voor mezelf. Langzaam maar zeker vond ik mezelf terug, maar niet als dezelfde persoon. Ik was getransformeerd, dieper verbonden met mijn eigen kern, met meer liefde en begrip voor mezelf dan ooit tevoren.
Delen is helen
Op een dag besloot ik mijn verhaal te delen in een TikTok-video, iets wat ik nooit had gedacht te doen. Ik had geen idee wat het zou losmaken, maar ik voelde dat ik dit moment van kwetsbaarheid moest delen. Wat er daarna gebeurde, had ik nooit kunnen bedenken. De video ging viraal, en binnen korte tijd werd ik overspoeld met honderden berichten van vrouwen die hetzelfde hadden meegemaakt. Vrouwen die zich ook verloren voelden na een abortus, vrouwen die niet meer wisten wat ze met hun leven moesten. Het was overweldigend, maar tegelijkertijd ook enorm krachtig. Ik realiseerde me dat ik niet alleen was in mijn pijn, en dat er zoveel anderen waren die ook steun en begeleiding nodig hadden.
De honderden DM's die ik ontving, raakten me diep. De verhalen die deze vrouwen deelden, toonden me hoe universeel onze pijn en ons verdriet waren. Dit zette me aan het denken: hoe kon ik een verschil maken? Hoe kon ik deze vrouwen helpen op hun eigen reis van rouw en heling?
Zo ontstond het idee voor mijn e-book "Stil Verlies". In dit e-book begeleid ik vrouwen door het (rouw)proces na een abortus, een ervaring die vaak wordt verzwegen en onzichtbaar blijft voor de buitenwereld. Het doel van mijn boek is om hen de ruimte te geven om hun verdriet te omarmen, om zichzelf terug te vinden, en om liefdevol naar hun eigen verhaal te kijken. Ik deel mijn eigen reis, mijn eigen heling, en de tools die mij hebben geholpen om mezelf weer terug te vinden.
In "Stil Verlies" heb ik ook een waardevol stuk gewijd aan cacao. Het is meer dan alleen een drankje; het is een ritueel van zelfliefde en verbinding. Cacao hielp me niet alleen om mijn hart te openen, maar ook om mijn pijn te transformeren in iets zachts, iets helends. Voor elke vrouw die door een stille rouwperiode gaat, kan cacao een zachte metgezel zijn op het pad naar heling.
Van Zelfverlies naar Zelfliefde
Het proces van zelfverlies en het terugvinden van mezelf heeft me veel geleerd. Ik heb geleerd dat ik, zelfs in de donkerste momenten, in staat ben om weer op te staan en verder te gaan. Ik heb geleerd dat zelfliefde een dagelijks proces is, een keuze die je steeds opnieuw maakt. En ik heb geleerd dat het oké is om hulp te ontvangen van de wereld om je heen, of dat nu in de vorm van vrienden, familie, of de helende kracht van planten zoals cacao is.
Mijn reis begon met pijn, verlies en verdriet, maar eindigde met een hernieuwde liefde voor mezelf en de wereld om me heen. Hoewel ik nooit had gekozen voor deze gebeurtenissen, hebben ze me gevormd tot de persoon die ik nu ben: krachtig, liefdevol, en vooral in staat om te helen. De reis was zwaar, maar het was het waard.
Als ik één ding heb geleerd, is het dit: zelfs in de diepste momenten van verdriet kan er ruimte zijn voor liefde. Liefde voor het leven, voor de mensen om je heen, en het allerbelangrijkste: liefde voor jezelf. Cacao heeft me geholpen om die liefde terug te vinden, en ik zal voor altijd dankbaar zijn voor dat geschenk.
Liefs Jet,
